อิเหนาแปลงเป็นปันหยี
|
|
|
๏ จึงตรัสเรียกระเด่นดาหยน
|
กับพี่เลี้ยงสี่คนเข้ามาใกล้
|
พระเสแสร้งแกล้งกล่าวเป็นกลใน
|
หวังมิให้ตำมะหงงสงกา
|
เราจะไปประพาสพนาลี
|
ครั้งนี้มิให้องออกหน้า*
|
จะแปลงปลอมเป็นชาวอรัญวา
|
เที่ยวป่าให้สนุกทุกตำบล
|
เกลือกจะมีอะไรที่ไหนบ้าง
|
ชาวบ้านถึงบางกลางไพรสณฑ์
|
ถ้าพอพบสบโชคชอบกล
|
จะใหญ่คนละคนที่ดีดี
|
จงกำชับโยธาทุกหมวดกอง
|
ให้เรียกน้องว่ามิสาระปันหยี
|
แล้วเปลี่ยนนามพหลมนตรี
|
เป็นชื่อชาวพนาลีจงทุกคน
|
ตรัสพลางทางเตือนประสันตา*
|
เร่งไปผูกอาชาม้าต้น
|
แต่พอบ่ายแสงสุริยน
|
จะยกพลรบไปในไพรวัน ฯ
|
ฯ ๑๐ คำ ฯ
|
๏ เมื่อนั้น
|
ระเด่นดาหยนคนขยัน
|
เข้าใจในที่พระทรงธรรม์
|
กับพี่เลี้ยงพากันออกมา
|
เร่งให้ผูกอาชาม้าที่นั่ง
|
แล้วสั่งโยธีถ้วนหน้า
|
จงทำเป็นชาวพนาวา
|
ดังลิ้นพูดจาพาที
|
อันพระสุริย์วงศ์ทรงเดช
|
แปลงเพศเป็นชาวพนาศรี
|
ทรงนามมิสาหรังปะรังตี
|
ปันหยีกัสมาหรังฤทธิรณ
|
ระเด่นดาหยนพระวงศา
|
ผลัดชื่อกุดาระมาหงน
|
พวกพี่เลี้ยงเสนาสามนต์
|
ต่างคนหารือให้ชื่อกัน
|
ตำมะหงงชื่อสุหรันดากา
|
ปูนตาชื่อดารามาหงัน
|
ยะรุเดะพี่เลี้ยงพระทรงธรรม์
|
ชื่อมาหงันเอ็งหูรกูดา
|
อันกะระตาหลาพี่เลี้ยงนี้
|
ชื่อกุดาส่าหรีกันตะหรา
|
ประสันตาชื่อกุดาระมายา
|
เสนาเปลี่ยนชื่อทุกคนไป ฯ
|
ฯ ๑๒ คำ ฯ เจรจา
|
๏ ครั้นเสร็จก็พากันมาเฝ้า
|
ก้มเกล้ากราบทูลแถลงไข
|
อันชื่อซึ่งแปลงเป็นชาวไพร*
|
ทั้งนายไพร่พร้อมกันดังบัญชา ฯ
|
ฯ ๒ คำ ฯ
|
๏ เมื่อนั้น
|
พระสุริย์วงศ์เทวัญอสัญหยา
|
ชื่นชมสมจิตจินดา
|
จึงปรึกษาพี่เลี้ยงอันร่วมใจ
|
จะไปโดยมรคานี้ช้านัก
|
แล้วผู้คนจะรู้จักจำได้
|
จะลอบสั่งพรานป่าให้พาไป
|
ยังเขาใหญ่ชื่อว่าปะราปี
|
ตรัสพลางทางเปลื้องเครื่องทรง
|
แปลงองค์เป็นชาวพนาศรี
|
ถือเช็ดหน้าเหน็บกริชฤทธี
|
มาทรงพาชีฉับพลัน
|
พร้อมหมู่มาตยาสามนต์
|
ทวยหาญพหลพลขันธ์
|
พรานไพรนำหน้าจรจรัล
|
เลี้ยวลัดดัดดั้นดงมา ฯ
|
ฯ ๘ คำ ฯ เชิด
|
0 ความคิดเห็น:
Post a Comment