ปาเตะทูลความไปยังท้าวกุเรปัน
|
|
|
๏ บัดนั้น
|
ปาเตะเสนาอัชฌาสัย
|
เห็นพระองค์ร่ำรักนั้นหนักไป
|
จะผ่อนผันฉันใดก็สุดคิด
|
ได้ทูลขัดทัดทานเป็นหลายครั้ง
|
พระมิได้เชื่อฟังแต่สักหนิด
|
กลัวความทั้งนี้จะมิมิด
|
จนจิตกอดเข่าเข้าเป็นทุกข์*
|
เสียแรงพระชุบเลี้ยงถึงเพียงนี้
|
ได้มั่งมีอยู่เย็นเป็นสุข
|
จะมานิ่งนอนใจให้เกิดยุค
|
เห็นความจะลามลุกวุ่นวาย
|
แม้นทราบถึงองค์ศรีปัตหรา
|
โทษาจะมีเป็นมากหลาย
|
ฉวยพระไม่ไต่ถามสิงามตาย
|
จะลงร้ายเอาว่ารู้ด้วยภูธร
|
จำจะลอบบอกความตามจริงไป
|
กราบทูลภูวไนยให้แจ้งก่อน
|
จึงเรียกนายรองเข้าห้องนอน
|
ให้เขียนอักษรสารา
|
ครั้นเสร็จแล้วส่งให้เสนี
|
นำคดีไปแจ้งแก่ยาสา
|
กราบทูลบทมาลย์พระผ่านฟ้า
|
ตามในกิจจาให้แจ้งการ
ฯ
|
ฯ ๑๒ คำ ฯ
|
๏ บัดนั้น
|
เสนีดีใจได้ไปบ้าน
|
อำลาปาเตะมิทันนาน
|
มาขึ้นพาชีชาญฉับไไว
|
ออกจากหมันหยาธานี
|
รีบตีอาชาเข้าป่าใหญ่
|
นอนทางค้างแรมมาในไพร
|
ตรงไปกุเรปันพารา
ฯ
|
ฯ ๔ คำ ฯ เชิด
|
๏ ครั้นถึงศาลาหน้าทิมดาบ
|
ตรงเข้าไปกราบท่านยาสา
|
แถลงเล่าเหตุผลแต่ต้นมา
|
แล้วส่งสาราให้ทันที
ฯ
|
ฯ ๒ คำ ฯ เสมอ
|
๏ บัดนั้น
|
ยาสาแจ้งใจในสารศรี
|
ก็รีบพาเสนาจรลี
|
มายังที่พระโรงรจนา
ฯ
|
ฯ ๒ คำ ฯ เสมอ
|
๏ จึงบังคมทูลทันใด
|
ว่าปาเตะที่ไปหมันหยา
|
แต่งคนให้ถือหนังสือมา
|
จงทราบบาทาฝ่าธุลี
ฯ
|
ฯ ๒ คำ ฯ
|
ช้า
|
|
๏ เมื่อนั้น
|
องค์ศรีปัตหราเรืองศรี
|
รับสารามาจากเสนี
|
พระองค์ทรงคลี่ออกอ่านพลัน
|
ว่าปาเตะถวายอภิวาท
|
เบื้องบาทพระผู้ผ่านไอศวรรย์
|
ด้วยพระโอรสาลาวัณย์
|
กำสรดทรงโศกศัลย์ทุกวันไป
|
ตั้งแต่คลั่งไคล้ใหลหลง
|
ในองค์พระบุตรีศรีใส
|
ทั้งสองประหมันก็เป็นใจ
|
แยบเยื้อนเหมือนจะให้เยาวมาลย์
|
ข้าได้ทูลเตือนเป็นหลายครั้ง
|
พระไม่ฟังพจนาว่าขาน
|
มิรู้ที่จะขืนขัดทัดทาน
|
จงกราบบทมาลย์พระภูมี
ฯ
|
ฯ ๘ คำ ฯ
|
ร่าย
|
|
๏ ครั้นอ่านเสร็จสิ้นในอักษร
|
ภูธรเคืองข้องหมองศรี
|
จึงส่งสารามาทันที
|
ให้ประไหมสุหรีทัศนา
ฯ
|
ฯ ๒ คำ ฯ
|
๏ เมื่อนั้น
|
องค์ประไหมสุหรีเสนหา
|
อ่านสารสิ้นเรื่องเคืองอุรา
|
จึงทูลพระภัสดาทันใด
|
เหตุนี้ผู้ใหญ่แกล้งหน่วงเหนี่ยว
|
จะโทษเด็กข้างเดียวก็ไม่ได้
|
ประสาหนุ่มจึงลุ่มหลงไป
|
จะทำให้ผิดกันด้วยฉันทา
|
ครั้นจะนิ่งดูทีบัดนี้เล่า
|
ไหนอิเหนาจะจากหมันหยา
|
แม้นมิให้ไปหาตัวมา
|
ก็เห็นว่าจะไม่เงือดงด
|
จงเอาอาการข้านี้บอกไป
|
ว่าตั้งใจครวญคร่ำกำสรด
|
ด้วยครรภ์ถ้วนจวนคลอดโอรส
|
กำหนดให้ลูกรักเร่งมา
ฯ
|
ฯ ๘ คำ ฯ
|
0 ความคิดเห็น:
Post a Comment