อิเหนา : อิเหนาไปช่วยงานศพอัยยิกาที่เมืองหมันหยา (๑๓)

อิเหนาไปช่วยงานศพอัยยิกาที่เมืองหมันหยา
๏ เมื่อนั้น	ระเด่นมนตรีศรีโอรสา
ครั้นรุ่งรางสร่างแสงสุริยา	เสด็จมาสระสรงสรรพางค์ ฯ
ฯ ๒ คำ ฯ เสมอ
๏ ลูบไล้สุคนธาอ่าองค์	น้ำมันจันทน์บรรจงทรงพระสาง
สอดใส่สนับเพลาพลาง	ทรงภูษาแย่งอย่างลายกระบวน
ฉลององค์โหมดม่วงร่วงระยับ	อบอุหรับจับกลิ่นหอมหวน
เจียระบาดตาดทองแล่งล้วน	เข็มขัดคาดค่าควรพระนคร
กรองศอสังเวียนวิเชียรช่วง	ทับทรวงสังวาลห้อยสร้อยอ่อน
ตาบกุดั่นประดับซับซ้อน	ทอกรเก้าคู่ชมพูนุท
ธำมรงค์เพชรแพรวแวววับ	กรรเจียกปรับรับทรงมงกุฎ
เหน็บกริชฤทธิรอนสำหรับยุทธ์	งามดั่งเทพบุตรบทจร ฯ*
ฯ ๘ คำ ฯ บาทสกุณี
ร่าย
๏ มาทรงรถแก้วแววไว	เสนาในกราบกรานอยู่สลอน
สั่งให้ยกโยธาพลากร	บทจรออกจากนิเวศน์วัง ฯ
ฯ ๒ คำ ฯ
โทน
๏ รถเอ๋ยราชรถแก้ว	จำหลักลายพรายแพร้วพลอยฝัง
งามงอนอ่อนแอกแปรกบัง	บุษบกที่นั่งบัลลังก์ลอย
หน้ากระดานฐานปัทม์บัวหงาย*	กระจังรายรจนาตาอ้อย
กระหนกเกรินท้ายรถชดช้อย	เพลาพลอยประดับทับทิมแดง
เทียมสินธพที่นั่งทั้งสี่	สารถีขี่ขับเข้มแข็ง
ทหารม้าเกณฑ์หัดจัดแจง	เดินแซงสองข้างมรคา
ประดับด้วยเครื่องสูงชุมสาย	ธงชายปลายเชือกนั้นนำหน้า
เยียดยัดจัตุรงค์โยธา	ไคลคลามาในไพรพนม ฯ
ฯ ๘ คำ ฯ เชิด
ชมดง
๏ เดินเอยเดินทาง	สองข้างพ่างพื้นรื่นร่ม
พี่เลี้ยงเคียงคอยบังคม	พระชี้ชมรุกขาชาติดาษเดียร
บ้างผลิดอกออกผลพวงดก	ดั่งไม้ฉากกระจกจีนเขียน
ป่าระหงดงยางนางตะเคียน	ใต้ต้นแลเตียนสะอาดตา
มะลิวัลย์พันพุ่มคัดเค้า	ฤดูดอกออกขาวทั้งราวป่า
บ้างเลื้อยเลี้ยวเกี้ยวกิ่งเหมือชิงช้า	ลมพาพัดแกว่งดังแกล้งไกว
ร่มรังบังแสงทินกร	ที่หาบคอนเรื่อยล้าเข้าอาศัย
สารวัดรัดเร่งพลไกร	คลาไคลไปตามมรคา ฯ
ฯ ๘ คำ ฯ เชิด*
ร่าย
๏ แต่แรมร้อนนอนในพนาเวศ	มาถึงเขตนครหมันหยา
หยุดประทับยับยั้งโยธา	เสด็จขึ้นพลับพลาพนาลี ฯ
ฯ ๒ คำ  ฯ เสมอ เจรจา
๏ บัดนั้น	ขุนด่านแจ้งความถ้วนถี่
จึงเหยียบโกลนโผนเผ่นขึ้นพาชี	ขับขี่ตีควบเข้าเวียงชัย ฯ*
ฯ ๒ คำ ฯ เชิด
๏ ครั้นถึงจึงตรงไปหา	ทั้งสี่เสนาผู้ใหญ่
เรียนคดีชี้แจงให้แจ้งใจ	โดยนัยอนุสนธิ์แต่ต้นมา
ฯ ๒ คำ ฯ
๏ บัดนั้น	เสนีได้ฟังไม่กังขา
ก็เข้าไปในพระโรงรัตนา	กราบทูลกิจจาทุกประการ
บัดนี้อิเหนากุเรปัน	ยกพวกพลขันธ์มาถึงด่าน
จะเข้ามาประณตบทมาลย์	ภูบาลจงทราบพระบาทา ฯ
ฯ ๔ คำ ฯ