พระนามเต็มของ พระบาทสมเด็จพระพุทธเลิศหล้านภาลัย รัชกาลที่ ๒

พระบาทสมเด็จพระบรมราชาธิราชรามาธิบดี

ศรีสินทรบรมมหาจักรพรรดิราชาธิบดินทร์

ธรณินทราธิราช

รัตนากาศภาสกรวงศ์

องค์ปรมาธิเบศ

ตรีภูวเนตรวรนายก

ดิลกรัตนราชชาติอาชาวศรัย

สมุทัยดโรมนต์

สากลจักรวาฬาธิเบนทร

สุริเยนทราธิบดินทร์

หริหรินทรา

ธาดาธิบดี

ศรีวิบูลยคุณอกนิษฐ

ฤทธิราเมศวรมหันต

บรมธรรมิกราชาธิราชเดโชชัย

พรหมเทพาดิเทพนฤบดินทร์

ภูมิทรปรมาธิเบศ

โลกเชษฐวิสุทธิ

รัตนมกุฎประกาศ

คตามหาพุทธางกูรบรมบพิตร

พระพุทธเจ้าอยู่หัว

พระ ปรมาภิไธยที่จารึกในพระสุพรรณบัฏ ของรัชกาลที่ ๑ และรัชกาลที่ ๒ เหมือนกันทุกตัวอักษร เนื่องจากในเวลานั้น ยังไม่มีธรรมเนียม ที่จะต้องมีพระปรมาภิไธยแตกต่างกัน ในแต่ละพระองค์ จนในรัชกาลที่ ๔ เป็นต้นมาได้ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้บัญญัติไว้ว่า ในแต่ละรัชกาลจะต้องมีพระปรมาภิไธยแตกต่างกัน เว้นแต่สร้อยพระปรมาภิไธยเท่านั้นที่อณุโลมให้ซ้ำกันได้บ้าง ส่วนคำนำหน้าพระนาม รัชกาลที่ ๔ ก็ได้ทรงบัญญัติให้ใช้คำว่า "พระบาทสมเด็จพระปรมินทร์ หรือปรเมนทร์" เป็นคำนำทั้งนี้ขึ้นอยู่กับลำดับรัชกาลว่าจะเป็นเลขคี่หรือเลขคู่ เดิมทีเดียวคนสมัยก่อนมักเรียกรัชกาลที่ ๑ ว่าแผ่นดินต้น และเรียกรัชกาลที่ ๒ ว่าแผ่นดินกลาง เหตุเพราะพระนามในพระสุพรรณบัฎเหมือนกัน รัชกาลที่ ๓ จึงไม่โปรดให้ใช้ตามอย่างรัชกาลที่ ๑ และ ๒ เพราะเหตุเช่นนั้น จะทำให้ประชาชนสมัยนั้นเรียกว่าแผ่นดินปลาย ซึ่งดูไม่เป็นมงคลล

พระบรมนามาภิไธย คือ สมเด็จพระเจ้าลูกยาเธอ กรมหมื่นเจษฎาบดินทร์ หรือ พระองค์ชายทับ

ขอบพระคุณ : http://www.abhakara.com/webboard/index.php?topic=1054.0