บทเห่กล่อมเรื่องพระอภัยมณี แยกบทเห่กล่าวถึงตัวสินสมุทรและอรุณรัศมี

เห่เรื่องพระอภัยมณี ตอน สินสมุทรและอรุณรัศมี
กวี : สุนทรภู่
ประเภท : บทเห่กล่อมพระบรรทม
คำประพันธ์ : กลอน
สมัย : ต้นรัตนโกสินทร์
๏ เห่เอยหน่อกษัตริย์	นางอรุณรัศมี
บวชเล่นเล่นก็เป็นชี	กับฤๅษีพี่ยา
แอบชะอ้อนนอนเพลา	ว่าพระเจ้าป้าจ๋า
พรหมจรรย์จรรยา	เขาแปลว่าอันใด
พระเจ้าลุงพรุ่งนี้	จะมานีมนต์ไป
หลวงป้าไม่ว่าไร	หรือจะไปตามคำ
ถามเท่าไรก็ไม่ตรัส	สมาบัติบริกรรม
กลัวป้าอุตส่าห์ทำ	ชักประคำภาวนา
ลืมมนต์เสียหมดสิ้น	ด้วยหอมกลิ่นบุปผา
รสสุคนธ์มณฑา	มะลิลาลมโชย
รื่นรื่นชื่นแช่ม	กลิ่นนางแย้มยมโดย
ให้หวิวหวิวหิวโหย	ร่วงโรยกำลัง
ประหลาดเหลือเมื่อไร	จะได้เข้าไปในวัง
เสียงหริ่งหริ่งที่กิ่งรัง	ฟังฟังยิ่งวังเวงง
จักรจั่นสนั่นเสนาะ	ดังบัณเฑาะว์ดีดเพลง
กระดึงดังหงั่งเหง่ง	ให้วังเวงวิญญา
ครั้นเย็นย่ำน้ำค้าง	พร้อยพร่างพฤกษา
ลมเชยรำเพยพา	ชื่นวิญญาเย็น เอย ฯ