บทเห่กล่อมเรื่องพระอภัยมณี ตอนนางสุวรรณมาลีบวช โดยมีสินสมุทรและอรุณรัศมีบวชตามมาอยู่ด้วย

เห่เรื่องพระอภัยมณี ตอน นางสุวรรณมาลีบวช โดยมีสินสมุทรและอรุณรัศมีบวชตามมาอยู่ด้วย
กวี : สุนทรภู่
ประเภท : บทเห่กล่อมพระบรรทม
คำประพันธ์ : กลอน
สมัย : ต้นรัตนโกสินทร์
๏ เห่เอยเห่กล่าว	ถึงพระดาวบศนี
องค์สุวรรณมาลี	บวชด้วยมีศรัทธา
กับสินสมุทรสุดสวาท	อรุณราชนัดดา
อยู่เขารุ้งปลายทุ่งนา	ออกนั่งหน้ากุฎี
แบ่งส่วนกุศลผลบุญ	ให้องค์อรุณรัศมี
สาวสุรางค์นางชี	แต่ล้วนมีศรัทธา
ตัดรักชักประคำ	พึมพำภาวนา
เงียบสงัดวัดวา	พระสุริยาเย็นรอนรอน
ชนีน้อยห้อยโหย	วิเวกโหวยวิงวอน
จิ้งจอกออกหอน	นกนอนรังเรียง
เริงร้องซ้องแซ่	คลอแคลกรีดเสียง
น่าดูเป็นคู่เคียง	แอ่นเอี้ยงแอบอิง
แม่นกกกกอด	ลูกพลอดวอนวิง
แจ้วแจ้วแก้วกะลิง	จับที่กิ่งไทรทอง
นั่งชมโสมนัส	กับหน่อกษัตริย์ทั้งสอง
พลบค่ำย่ำฆ้อง	เดือนส่องสว่างตา
หอมดอกไม้ใกล้กุฏิ	สาวหยุดมะลิลา
ยี่หุบบุบณา	แย้มผกากลิ่นขจร
เย็นยะเยียบเงียบสงัด	พระพายพัดมาอ่อนอ่อน
หึ่งหึ่งผึ้งภมร	เชยเกสรสุมาลี
นิ่งระงับหลับตา	อุตส่าห์รักษาอารมณ์
ถึงหอมระรื่นไม่ชื่นชม	ตามเพศพรหมจรรย์ เอย ฯ